Δεν ήταν το φεγγάρι που έλουζε τη θάλασσα. Ήταν η θάλασσα που έπνιγε το φεγγάρι. Μαύρη θάλασσα κόλπος βαθύς ανήμερης…

Κάθε αυγή χάζευε βιαστικά το ηλιοβασίλεμα. Σερβίριζε το δείπνο στο πίσω μπαλκόνι και κατάπινε αμάσητες τις ιστορίες που θα’ρθουν… Κάπου…

Ω, πόσο φοβήθηκε μήπως σκαλώσει σε μια λέξη και μείνει ακίνητος εκεί. Σε μια φλοίδα πορτοκάλι, ή σε μια φέτα…

Από εκείνη τη στιγμή το σώμα του ετέμνετο από έναν ανατολικό μεσημβρινό. Τα χέρια του στο δυτικό ημισφαίριο χάιδεψαν για…

Ήταν ένας άξιος καλλιτέχνης. Ή και γιατρός. Σμίλευε την πέτρα με τα χέρια του. Σμίλευε την πέτρα στα ανυπόμονα λαγόνια…

Ενός λεπτού φωνή. Για όλα τα στόματα που σίγησαν. Ενός λεπτού φωνή. Για όλα τα χέρια που χάιδευαν σημειώσεις για…

Εαρινή Ισημερία. Αυτό ήταν. Εάλω και η νύχτα. Εάλωσαν κι οι καθρέφτες. Μισή μέρα- μισή νύχτα. Μισή ναμαι εγώ- μισή…

Ένα ζευγάρι χειμωνιάτικα παπούτσια ξεχασμένα έξω απ’ τα κουτιά, φοριούνται δεν φοριούνται και του χρόνου… Ένα ζευγάρι γάντια, νότισαν από κάποια βρωμιά που…

Εμέλετο να γίνει ζωγράφος. Κάθε πρωί ζωγράφιζε μια νεκρή φύση. Για να γίνει δεκτός στη σχολή. Κάθε πρωί ζωγράφιζε μια…

(Ή για τη μάνα…) Ξαφνικά αναλογίστηκε τα υπάρχοντά της… Μάζεψε δυο παιδιά, δυο σκόρπια βλέμματα… και λίγα παγάκια στο τζάκι….

Χθες ήρθε στο γραφείο ένα μυαλό στολισμένο με περίτεχνες χαρακιές… Κι ένας κυνηγός βαριά οπλισμένος, που-στο Θεό σας- γύρευε έρωτες…

Φλεβάρη ας με φώναζες, που μου έλειπε μια μέρα, μπορεί και δυο… Φλεβάρη ας με φώναζες, γιατί από τούτα τα…

Θα’θελα να είχα φυλάξει καινούριες λέξεις για όταν θα επέστρεφες… Μα ήδη έφθειρα αρκετές… Ήδη με διέφθειραν κι αυτές… Τελικά…

Ντύθηκε το αλαζονικό -γεμάτο από ιδρώτα περασμένων μεγαλείων- ρούχο της συγχώρεσης. Και περίμενε. Δεν θυμόταν πόσες στιγμές κράτησε αυτή η…

Και ξαφνικά σφύριξε ένα καράβι. Και ξαφνικά φύσηξε ένας αέρας Που έφερε μυρωδιά όχι ανθρώπων Αλλά ανδρών και γυναικών ανάκατα….

Μα η ελπίδα έχει πάντα κάτι το παράλογο κι απέλπιδο… Αλλιώς θα είχε προλάβει να γίνει πραγματικότητα χθες ή έστω…

Τέσσερις ανολοκλήρωτοι στίχοι αναζητούσαν ποιητή… Κι ένα βουνό δεκάξι χιλιοστών έκρυβε εντελώς το φεγγάρι. Παραμέρισε λίγο δεξιά, μα ήταν μικρό…

Ήταν ο ίδιος επίμονος ασθενής, που έβλεπα στο απέναντι πεζοδρόμιο, κάθε που έφτανα στη δουλειά. Ήταν ο ίδιος επίμονος ασθενής,…

Ο καιρός λέει μερική ηλιοφάνεια… Συμπληρώνεται από μερικές νεφώσεις, άγνωστο αν θα φέρουν μικρή πιθανότητα για βροχή… Το ημερολόγιο με…

Ένας τοίχος οπισθοχώρησε υπό το βάρος μιας ανεπαίσθητης βροχής… Και ένας ήχος οπισθοχώρησε υπό το βάρος μιας αποπνικτικής σιωπής… Κι…

Οι λύκοι δεν ερωτεύονται ποτέ. Κι όταν ερωτεύονται δεν είναι πια λύκοι. Έτσι το συμπέρασμα παραμένει ασφαλές. Οι λύκοι δεν…

Κάπνιζε μόνο σε κλειστούς χώρους… Ενώ στις πλατείες φοβόταν μην ενοχλήσει. .. Έτρωγε ψητό καλαμπόκι μες το χειμώνα. .. Ενώ…

Σε όσες απώλειες έζησα, θα χρωστάω πάντα ευγνωμοσύνη… Και σε ό,τι μου χαρίστηκε πάντα θα γυρνώ την πλάτη… Τέμνοντας και…

Ήταν ένα ανήσυχο φθινόπωρο. Όχι σαν αυτά που διδαχθήκαμε στην πρώτη δημοτικού ή και πιο παλιά… Ήταν ένα ανήσυχο φθινόπωρο….

Ω, πάντα του άρεσε να κάνει πράγματα που δεν του αρέσουν. .. Από συνήθεια ή εξαγνιστικά -ποιος ξέρει… Έβραζε το…

Ανελλιπώς διασπούσε την εμπειρία του σε μικρά κομμάτια, ηδονής, λύπης και ορισμένα  θραύσματα αταξινόμητα. Για να τα χωρέσει η νύχτα…

Δεν μπορούσε να συνεχίσει να πενθεί για πολλή ώρα… Ερχόταν σε αντίθεση με τη βαθύτερη θλίψη του… Έσβησε το τσιγάρο…

Κάθε βράδυ Περιμένω να φανείς Ως τότε σε προλαβαίνουν Οι αμφιβολίες Όχι…Μην έρθεις… Καταλαβαίνεις… Δεν μπορώ να εγκαταλείψω Τους τυράννους…