Φθινοπωρινή ισημερία.
Χθες,
μου είπες.
Τώρα πια
το κακό έγινε…
Σώματα, χώματα,
ασχημάτιστα,
στριμωγμένα
κάτω απ’το νερό,
σε όλες τις ζέστες,
θρυαλίδες
καθώς πλησίαζαν
πολύ.
Τώρα πια,
μέσα στη γλάστρα.
Χθες,
μου είπες.
Gladiolus glaucus,
ξέμεινε απ’τον Αύγουστο,
σε στύση,
στον κήπο,
σε αναμονή
για πρωτοβρόχια,
πρωτο-βόγκια,
μα τι λέξη…
Σε ποια γλώσσα
ρούφηξαν
κι αυτό το καλοκαίρι;…
Χθες,
μου είπες.
Τώρα πια
το κακό έγινε.
Φθινοπωρινή ισημερία.
Οι νύχτες
θα αλυχτούν όνειρα
σε αργή κίνηση.
Ατέλειωτες νύχτες,
τελειωμένα όνειρα.
Χθες,
μου είπες.
Φυτεύοντας
τα τελευταία στήθη
από καρπούζι.
Από αύριο,
θα σκοτεινιάζει
πιο νωρίς.
Χθες,
μου είπες.
Μα το κακό
έγινε.
Ίσως αύριο,
φυτρώσουν
τα στήθη
από καρπούζι,
με τόση βροχή.
Τι θα τα κάνεις
χειμωνιάτικα;
ΠΦ
