Μπρος το νερό
και κατόπι σου
το κορίτσι
με τα αργασμένα δάκτυλα,
να μαζεύει με τα χέρια
σταγόνες αχρείαστες.
Μικρό νοικοκυριό,
μεγάλη ελπίδα,
(λεπίδα αυτή),
έρρεαν στο δρόμο,
με ή χωρίς γυρισμό.
Ποιο να κρατήσεις
απ’το χέρι
και ποιο ν’ αφήσεις
να χαθεί;
Βροχή και δάκρυα
ένα,
έγιναν ένα.
Κατάπινες αχόρταγα.
Σταγόνες αχρείαστες.
Θα το δίναμε φέτος
το κορίτσι
με τα αργασμένα δάκτυλα.
Μα μια βροχή…
Άκαρπες μήτρες,
χέρσα χωράφια
έχασκαν…
Δεν προλάβαμε…
Ποιος θα ρουφήξει το νερό
και ποιος τα δάκρυα.
Το κορίτσι
με τα αργασμένα δάκτυλα…
Η Αλίκη μας
έπαψε
να πιστεύει σε θαύματα…
Για μια βροχή…
Η Αλίκη ξεσπιτώθηκε
απ’τη χώρα των θαυμάτων.
Για μια βροχή.
Για μια βροχή
στα μάτια της…
Σε ποιο άλλο παραμύθι…
Έψαχνε…
Σε ποιο άλλο παραμύθι
να χαθεί…;
ΠΦ
