Καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας.
Και πάλι καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας…
Κι άλλη μια φορά
Καλοκαίρι, φθινόπωρο, χειμώνας.
Μονότονα, ρυθμικά
και με ασφάλεια…
Κάτι παραλείπω…
Αδιαλείπτως,
ασυναίσθητα,
ή και απροκάλυπτα…
Η Άνοιξη, η άνοιξη, η άνοιξη…
Αδιάσειστη απόδειξη
της ψυχής
που επιστρέφει.
Του σώματος
που εκδικείται…
Θέλοντας
και θέλοντας
ξανά…
Αχ,
αυτή η τυραννία
της πραγματικότητας…
Της έξω
Της μέσα
Ποτέ δεν ξεχώρισα…
ΠΦ
Εκτός απροόπτου, θα συνέχιζε να΄ναι φθινόπωρο, ακριβώς στα μέσα του Οκτώβρη. Εκτός απροόπτου, η δεσποινίς Χούλια,
-Πώς ξεθωριάζει ο ήλιος, Σεπτέμβρη μου… Γίνε σκιά μου. -Όχι σκιά σου. Ο ήλιος που
Ναι, καλά διαβάσατε, με ήττα. Προσφάτως χήρεψαν τρεις αισθήσεις, ή μάλλον τέσσερις. Το κακό συνέβη κατοπτρικά
Η τελευταία φορά που αγάπησα το πνεύμα μου ήταν ανάμεσα στα δόντια σου. Πτερόεντα μισόλογα κι
Έβρεχε Απρίληδες και Μάηδες και λίγο από Μάρτηδες περασμένους… Νερό, τόσο νερό… Στο χωριό, πάνω στις
