Σε όσες απώλειες έζησα,
θα χρωστάω πάντα ευγνωμοσύνη…
Και σε ό,τι μου χαρίστηκε
πάντα θα γυρνώ την πλάτη…
Τέμνοντας
και τέμνοντας ξανά
την εμπειρία μου,
για να την ράψω βιαστικά
σε ένα μονόχρωμο ύφασμα
που εικονίζει ένα εκκρεμές…
Στο κενό των χτύπων του
έζησα περισσότερα
από όσα όριζε
ο χρόνος που περνούσε.
Ας μην κρυβόμαστε…
Αυτό το κενό μας όριζε πάντα
και ό,τι εφευρίσκαμε
για να το παραγεμίσουμε…
ΠΦ
Εκτός απροόπτου, θα συνέχιζε να΄ναι φθινόπωρο, ακριβώς στα μέσα του Οκτώβρη. Εκτός απροόπτου, η δεσποινίς Χούλια,
-Πώς ξεθωριάζει ο ήλιος, Σεπτέμβρη μου… Γίνε σκιά μου. -Όχι σκιά σου. Ο ήλιος που
Ναι, καλά διαβάσατε, με ήττα. Προσφάτως χήρεψαν τρεις αισθήσεις, ή μάλλον τέσσερις. Το κακό συνέβη κατοπτρικά
Η τελευταία φορά που αγάπησα το πνεύμα μου ήταν ανάμεσα στα δόντια σου. Πτερόεντα μισόλογα κι
Έβρεχε Απρίληδες και Μάηδες και λίγο από Μάρτηδες περασμένους… Νερό, τόσο νερό… Στο χωριό, πάνω στις
