Σε όσες απώλειες έζησα,
θα χρωστάω πάντα ευγνωμοσύνη…
Και σε ό,τι μου χαρίστηκε
πάντα θα γυρνώ την πλάτη…
Τέμνοντας
και τέμνοντας ξανά
την εμπειρία μου,
για να την ράψω βιαστικά
σε ένα μονόχρωμο ύφασμα
που εικονίζει ένα εκκρεμές…
Στο κενό των χτύπων του
έζησα περισσότερα
από όσα όριζε
ο χρόνος που περνούσε.
Ας μην κρυβόμαστε…
Αυτό το κενό μας όριζε πάντα
και ό,τι εφευρίσκαμε
για να το παραγεμίσουμε…
ΠΦ
