(Ε)ΑΥΤΟ-ΧΗΡΕΙΑ

Ναι,

καλά διαβάσατε,

με ήττα.

Προσφάτως

χήρεψαν

τρεις αισθήσεις,

ή μάλλον τέσσερις.

Το κακό συνέβη

κατοπτρικά του Ιούνη,

κάπου

στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

Έμεινε μόνο

η τελευταία αφή

στα δάχτυλα.

Η μόνη αίσθηση

που δεν μπορείς

να αιχμαλωτίσεις.

Ούτε φωτογραφία,

ούτε το τραγούδι

αυτό-να-δεις-πώς-το’λεγαν,

ούτε η μυρωδιά

ενός δέρματος

που πλύθηκε

με έρωτα πολύ,

ούτε η γεύση

μιας γλασάδας

που έλιωνε,

έλιωνε,

έλιωνε

χειμώνα-καλοκαίρι.

Δεν χηρεύουν

οι άνθρωποι

απ’ το ταίρι τους.

Χηρεύουν μόνον

απ’ το γένος τους.

Όταν γίνονται

“ΤΟ κορίτσι, τόσο νέο…”,

σε ουδέτερο γένος,

στο στόμα των συγχωριανών.

Οι άνθρωποι.

χηρεύουν απ’το γένος τους,

όταν παύουν

να παραδίδονται

στην τυρρανία

που ορίζει

η διαλείπουσα φύση

των αισθήσεων.

ΠΦ

 

1 Comment

Αφήστε μια απάντηση

Previous Story

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Next Story

ΣΑΝ ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ HAIKU

Latest from Ποιήματα

ΕΚΤΟΣ ΑΠΡΟΟΠΤΟΥ

Εκτός απροόπτου, θα συνέχιζε να΄ναι φθινόπωρο, ακριβώς στα μέσα του Οκτώβρη. Εκτός απροόπτου, η δεσποινίς Χούλια,

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

Η τελευταία φορά που αγάπησα το πνεύμα μου ήταν ανάμεσα στα δόντια σου. Πτερόεντα μισόλογα κι

ΤΟΥ ΜΙΚΡΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ

Έβρεχε Απρίληδες και Μάηδες και λίγο από Μάρτηδες περασμένους… Νερό, τόσο νερό… Στο χωριό, πάνω στις

AN ALMOST BLUE MOON

Ένα σχεδόν μπλε φεγγάρι στρογγυλοκάθησε στις στέγες. Ασκεπής, βραδυπορών ο κύριος Μαξ όρμησε στο φωταγωγό. Δεν