Εαρινή Ισημερία.
Αυτό ήταν.
Εάλω και η νύχτα.
Εάλωσαν κι οι καθρέφτες.
Μισή μέρα-
μισή νύχτα.
Μισή ναμαι εγώ-
μισή ναμαι εσύ.
Εάλωσαν κι οι εποχές.
Εάλω κι η βιβλιοθήκη
στ’ αριστερά μου.
Το μόνο που δεν εάλω
η μνήμη.
Εαρινή Ισημερία.
Εαρινή Εφημερία.
Για τα θύματα
της Άνοιξης.
ΠΦ
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
Εκτός απροόπτου, θα συνέχιζε να΄ναι φθινόπωρο, ακριβώς στα μέσα του Οκτώβρη. Εκτός απροόπτου, η δεσποινίς Χούλια,
-Πώς ξεθωριάζει ο ήλιος, Σεπτέμβρη μου… Γίνε σκιά μου. -Όχι σκιά σου. Ο ήλιος που
Ναι, καλά διαβάσατε, με ήττα. Προσφάτως χήρεψαν τρεις αισθήσεις, ή μάλλον τέσσερις. Το κακό συνέβη κατοπτρικά
Η τελευταία φορά που αγάπησα το πνεύμα μου ήταν ανάμεσα στα δόντια σου. Πτερόεντα μισόλογα κι
Έβρεχε Απρίληδες και Μάηδες και λίγο από Μάρτηδες περασμένους… Νερό, τόσο νερό… Στο χωριό, πάνω στις
ΝΙΨΟΝ ΑΝΟΜΗΜΑΤΑ ΜΗ ΜΟΝΑΝ ΟΨΙΝ….
!!!!
Το γράφεις αλλά δεν το βλέπεις. Εάλω η νύχτα!