Ένας βιαστικός
Δεκαπενταύγουστος,
σχεδόν Σεπτέμβρης,
εισέβαλε φέτος
απτην άνοιξη ακόμα…
Στήνοντας καρτέρι
στους προκυνητές του…
Ανάμεσά τους,
πάντα επέστρεφε
κι εκείνος…
Ανελλιπώς.
Στη μνήμη του.
Στη λήθη.
Στα ναι.
Στα όχι.
Ώσπου
άνοιξε τα παράθυρα
και δεν ξαναπήγε.
Εξάλλου,
είχε πολλά ακόμα
να ζήσει…
Στα οποία θα επέστρεφε
αργότερα,
πολύ αργότερα…
Ίσως έναν άλλο
Δεκαπενταύγουστο,
που θα ερχόταν
στην ώρα του…
ΠΦ
