Ποιήματα

Συγχωρείστε μου την ορθογραφία… Απόκριες απόψε… Κι έλεγα να βγάλω τη μάσκα μου και να εξέλθω. Ελεύθερος. Σάρκινος ή από […]

Βύζαινε αχόρταγα τη βροχή απ’ τα μαρμαρωμένα στήθη των προγόνων του. Βλέπεις, είχε γεννηθεί στα Dry Valleys. Σταγόνα δεν περίσσευε.

Κέρδισε πίσω το σώμα του μιαν αναπάντεχη Κυριακή. Όταν μια γηραιά κυρία του έγνεψε απ’το πληκτρολόγιο. Κέρδισε πίσω το σώμα

ΕΞΙ HAIKU ΜΑΖΙ Ι. Παλιοί έρωτες Λουλούδια ρίχνουν σκιά Στα βαριά στήθη. ΙΙ. Η γλαύκα λαλεί Τον παράφωνο πόθο Μιας

Παραφωνία τέλεια. Έκλινε ταπεινά το γόνυ σε όσες νότες παρήχθησαν από συμφωνίες ξεκούρδιστων συνευρέσεων, ανάμεσα σε σωμάτα ασχημάτιστα. Απ’ αυτές

Ο Άγιος της Ύλης δεν χώραγε απ’ την καμινάδα, φέτος. Είχε στομώσει απ’ τα σώματα της περσινής γιορτής. Που γίνηκαν

Πιο πολύ απ’ τα χρόνια τους, οι άνθρωποι μαζεύουν στιγμές. Μέσα σε ένα βαζάκι ωμές αγκινάρες. Ή σε ένα καμμένο

Pour le chagrin d’amour, le chagrin… Pour l’amour de rien, de rien… Για ένα τίποτα, η Διδώ των Κάτω Πετραλώνων

Μπρος το νερό και κατόπι σου το κορίτσι με τα αργασμένα δάκτυλα, να μαζεύει με τα χέρια σταγόνες αχρείαστες. Μικρό

Grâce à la lune, Mais, Persona non grata σ ‘αυτό το σπίτι, απόψε το φεγγάρι. Γλίστρησε απ’ τα παραθυρόφυλλα πάνω