Μικρό Χαϊκού
Σαν πανσέληνος με στοιχειώνεις στη χάση του φεγγαριού σου… ΠΦ
Εκτός απροόπτου, θα συνέχιζε να΄ναι φθινόπωρο, ακριβώς στα μέσα του Οκτώβρη. Εκτός απροόπτου, η δεσποινίς Χούλια, δεσποινίς απ΄τη μεριά του
Αναπαύθηκε εις τόπον νοερόν… Στην κορυφογραμμή ενός καλοσχηματισμένου στήθους Εις κόρφον αλμυρόν ξεδίψασε… Έκανε την προσευχή του, Κυριακάτικο… Και ξαφνιάστηκε
-Πώς ξεθωριάζει ο ήλιος, Σεπτέμβρη μου… Γίνε σκιά μου. -Όχι σκιά σου. Ο ήλιος που μάζευα τα καλοκαίρια… -Μεγαλώσαμε… Καιρός
Ναι, καλά διαβάσατε, με ήττα. Προσφάτως χήρεψαν τρεις αισθήσεις, ή μάλλον τέσσερις. Το κακό συνέβη κατοπτρικά του Ιούνη, κάπου στο
Η τελευταία φορά που αγάπησα το πνεύμα μου ήταν ανάμεσα στα δόντια σου. Πτερόεντα μισόλογα κι αδέξιες κινήσεις, ρυθμικές στα
Έβρεχε Απρίληδες και Μάηδες και λίγο από Μάρτηδες περασμένους… Νερό, τόσο νερό… Στο χωριό, πάνω στις συκιές, δυο παιδιά έτρωγαν
Ένα σχεδόν μπλε φεγγάρι στρογγυλοκάθησε στις στέγες. Ασκεπής, βραδυπορών ο κύριος Μαξ όρμησε στο φωταγωγό. Δεν ήταν άξιος ούτε για