Πιο πολύ
απ’ τα χρόνια τους,
οι άνθρωποι
μαζεύουν στιγμές.
Μέσα σε ένα βαζάκι
ωμές αγκινάρες.
Ή σε ένα καμμένο δείπνο
à deux.
Πιο πολύ
απ’ τα χρόνια τους
οι άνθρωποι
μαζεύουν στιγμές.
Κι ύστερα
περνούν
τα χρόνια τους,
πάνω στον καναπέ
που δεν χώραγε
εξαρχής στο σαλόνι,
(μη γκρινιάζεις)
για να βρουν
τις στιγμές.
Κι ύστερα
οι στιγμές φεύγουν.
Και μετά οι άνθρωποι
θέλουν
να επιστρέψουν
στα χρόνια.
Έστω για μια στιγμή.
Πιο παράξενο
απ’ το χρόνο
δεν γνώρισα.
Μόνο τους ανθρώπους.
Γνώρισα.
Από τύχη.
Από μια στιγμή.
ΠΦ
