ΤΖΙΝ ΛΕΜΟΝΙ

Ήταν ομολογουμένως
ένας περίεργος άνθρωπος,
ώσπου να μάθει
να ξεχνάει.
Απ’ το παράθυρό του
έβλεπε τα βράχια
να του γνέφουν
και κάθε που έκανε κύμα,
έβρεχαν το μπαλκόνι του
σταγόνες τζιν λεμόνι
χειμωνιάτικα.
Έβλεπε κι ένα ύφασμα
που έκρυβε
παράταιρους εραστές
σε ποια παραλία…
Κι όταν τέλειωνε
ο καπνός,
το καράβι ερχόταν
πάντα στην ώρα του.
Γέμιζε τις χούφτες του
τζιν με λεμόνι
που περίσσευε
απ’ τους παράταιρους
εραστές
και μεθούσε,
ως το επόμενο καράβι.
Ήταν ομολογουμένως
ένας περίεργος άνθρωπος
ώσπου να μάθει
να ξεχνάει.
Κι όταν έμαθε…
Τίποτα άλλο…
Εξάλλου,
το διαμέρισμά του
έβλεπε στον ακάλυπτο
μιας παλιάς πολυκατοικίας.
Ανέκαθεν.
ΠΦ