Υπάρχει το ανεπίγνωστο.
Υπάρχει το ανείπωτο.
Υπάρχει και το ανομολόγητο.
Υπάρχουν μέρες υπομονετικές.
Υπάρχουν και μέρες ανυπότακτες.
Υπάρχουν ψιλοτάκουνες απώλειες.
Υπάρχουν και φρέσκιες υποσχέσεις.
Που έρπονται πάνω
σε ξεχαρβαλωμένες μπαλαρίνες.
Υπάρχει η καταδικασμένη συνεύρεση.
Υπάρχει κι η συνάντηση
που αναπάντεχα σ’ αγγίζει.
Υπάρχει αυτό που μπορεί να τα ξεχωρίσει;;;
ΠΦ
Από τη μια η επανάληψη του Υπάρχω από την άλλη τα πολλά στερητικά Α, Είμαι – δεν Είμαι, Εγώ – μη Εγώ, πληρότητα – έλλειψη, συνύπαρξη – διαχωρισμός: ένα διαρκές παιχνίδι εναλλαγής θέσεων και διαθέσεων! Αυτό το Ψιλοτάκουνες απώλειες πώς το σκέφτηκες; καταπληκτικό! (χαχα)