ΣΑΝ ΕΝΗΛΙΚΑΣ

Δεν έκλαιγε σαν παιδί.

Μα σαν ενήλικας,
για τι άλλο…
Έκλαιγε
για την τρύπα από τσιγάρο
στο φόρεμα της λαμπρής.
Έκλαιγε
για την λιωμένη σοκολάτα
που τη φύλαγε
για όταν θα τέλειωνε
η νηστεία.
Έκλαιγε
για το πόμολο
που την κλείδωσε στο μπάνιο
τη μέρα που θα σήκωνε
τον πρώτο αετό.
Έκλαιγε
για το χάρτη
που μούσκεψε με γάλα
και βγήκε πρώτη φορά
αδιάβαστη κι αγέρωχη
μπρος στα μάτια όλων.
Αγέρωχη
δεν θα ξανάβγαινε ποτέ
από τότε.
Έκλαιγε ακόμα
για όσες εκδρομές πήγε,
ενώ δεν ήταν εκεί.
Δεν έκλαιγε σαν παιδί.
Σαν παιδί
δεν θυμόταν να κλαίει.
Έκλαιγε σαν ενήλικας.
Για τι άλλο…
Δεν έκλαιγε σαν παιδί.
Έκλαιγε σαν ενήλικας.
Για τι άλλο…
Από έρωτα…
Όχι δα…
Δεν έκλαιγε σαν παιδί.
Έκλαιγε σαν ενήλικας
που δεν ήταν κάποτε
παιδί.
ΠΦ

1 Comment

Αφήστε μια απάντηση