Είναι νωρίς ακόμα
για τρύγο.
Άγουρα τα σταφύλια
κι άνοστα ακόμα.
Και τόσο αργά
για τα οπωροφόρα.
Τα σύκα ξεραίνονται,
τυλιγμένα σε πέπλα,
θυσία
για την τροφή του χειμώνα.
Ξεραίνονται τα χθεσινά
ολοπόθητα κορμιά
κάτω απ’ τον ήλιο.
Θυσία για τους αυριανούς
έρωτες.
Παραζαλισμένα απ’ τη ζέστη
τα παραμύθια
γυρεύουν ζωές
χωρίς καλοκαιρινές σίτες
για να γεννήσουν
τ’ αυγά τους
για το φθινόπωρο.
Τίποτα δεν μπορεί
να’ ναι έντιμο
κάτω από τόση κάψα.
Καλοκαιριού
ή ανθρώπινη.
ΠΦ
