Κάθε αυγή
χάζευε βιαστικά
το ηλιοβασίλεμα.
Σερβίριζε το δείπνο
στο πίσω μπαλκόνι
και κατάπινε αμάσητες
τις ιστορίες που θα’ρθουν…
Κάπου κάπου
την ακολουθούσε
ένα πλοίο
που ξεστράτιζε.
Κάθε αυγή
την άφηνε πίσω
στην ακτή.
Είχε χρόνια
να ξεστρατίσει κάποιο
κατά κει…
Στις κόρες των ματιών της
χάζευε τους γιούς
και τις κόρες
που της πήραν
τα χρόνια.
Τώρα πια
χάζευε το ηλιοβασίλεμα
στην ώρα του.
Περιμένοντας
το πλοίο.
Γιατί τα φώτα
φαίνονται μόνο
στο σκοτάδι.
ΠΦ
