Εκτός απροόπτου,
θα συνέχιζε να΄ναι φθινόπωρο,
ακριβώς
στα μέσα του Οκτώβρη.
Εκτός απροόπτου,
η δεσποινίς Χούλια,
δεσποινίς
απ΄τη μεριά του πατέρας της,
θα συνέχιζε
τα μπάνια της,
φορώντας
τα καλοκαιρινά της στήθη.
Σαν λεμόνια φρεσκοκομμένα,
θα τα διατηρούσε
με λίγη αλμύρα μόνο…
Εκτός απροόπτου,
η δεσποινίς Χούλια,
ίσως δεσποινίς
κι απ΄τη μεριά
της μητέρας της,
θα φόραγε
τα Κυριακάτικά της
μόνο τις καθημερινές,
εις πείσμα
μιας εβδομάδας των παθών…
Των παθών…
Ή του πάθους…
Και θα κίναγε
για εκδρομές
παίρνοντας απερίσκπετα
μαζί της
μόνο λίγες ρώγες
γλυκό σταφύλι.
Πεινάσει δεν πεινάσει,
μόνο λίγο
καλοκαιρινό σταφύλι…
Κι ίσως, μόνο ίσως,
έναν καλοκαιρινό εραστή,
αν δεν φτάσει
το σταφύλι…
Εκτός απροόπτου…
Μα εντέλει
η δεσποινίς Χούλια,
δεσποινίς
απ΄τη μεριά του πατέρα της,
ίσως
κι απ΄τη μεριά της μητέρας της,
έδωσε μια
και βυθίστηκε
άνευ όρων
στο απρόοπτο…
Sans mémoire
sur le même trottoir…
Φτάσει δεν φτάσει
αυτό το γλυκό
καλοκαιρινό
σταφύλι…
ΠΦ
Δεν έχω λόγια!