Μα η ελπίδα
έχει πάντα κάτι
το παράλογο
κι απέλπιδο…
Αλλιώς θα είχε
προλάβει
να γίνει πραγματικότητα
χθες
ή έστω βεβαιότητα
για αύριο. ..
Μην προσπαθήσετε,
απέλπιδα, καλέ μου θεραπευτή,
να με αποσπάσετε
απ’ αυτήν.
Ίσως έρθει κάποτε
κι η ώρα
του δικού μου πένθους.
(Ή κάπως έτσι.
Ποιητική αδεία
βέβαια.)
ΠΦ
