Ήταν ο ίδιος
επίμονος ασθενής,
που έβλεπα
στο απέναντι πεζοδρόμιο,
κάθε που έφτανα
στη δουλειά.
Ήταν ο ίδιος
επίμονος ασθενής,
που συναντούσα
στο περίπτερο,
όταν πήγαινα
για τσιγάρα.
Ήταν ο ίδιος
επίμονος ασθενής,
που μ’ ακολουθούσε
ως τον τελευταίο
διάδρομο
του σουπερμάρκετ.
Τα πάντα ήξερε για μένα…
Δεν ήξερα τίποτα γι’ αυτόν,
κι ας είχε γίνει
η σκιά μου…
Μόλις χθες
ενηλικιώθηκε
η θλίψη του.
Χτύπησε την πόρτα
του γραφείου μου,
μου άνοιξε
και βγήκα έξω.
ΠΦ
